Onbegrensde lichtheid; neurobiologie en anorexia nervosa Door Annemarie Van Elburg in Tijdschrift voor Psychotherapie

Anorexia Nervosa Geschiedenis Gull (1868): “morbid mental state”, gekenmerkt door obstipatie, verlies van eetlust, uitmergeling en een verminderde vitaliteit. Laseque (1873): “anorexie hysterique”, een psychogene vorm van anorexia die vooral jonge meisjes treft die een emotioneel trauma hebben doorgemaakt. Sours (1980): “Postpubertätsmagersucht”, een ziektebeeld waarbij de laesies van de hypofyse centraal staan. Russell (1980): Boulimia Nervosa wordt in de DSM-III als aparte classificatie opgenomen

Anorexia Nervosa Klinisch beeld Gewichtsverlies en ondergewicht Afwijkend eetpatroon gekenmerkt door vasten en hyperactiviteit Vertekend lichaamsbeeld, angst om dik te worden

Anorexia Nervosa Statistieken 80% vertoont een verhoogde activiteitsniveaus 15% onder de gewichtsgroei-norm 50% bereikt een volledig herstel 20% blijft chronisch ziek 10%-15% overleeft deze eetstoornis niet 90% van de patiënten zijn meisjes tussen 12 en 18 jaar

Beeldvormend onderzoek Weinig data over de bron van de symptomen van AN vergroting van de sulci en verwijding van de ventrikels Dehydratie, neuronale schade en premorbide afwijkingen kunnen een rol spelen Conclusie: pathogenese van de afwijkingen is niet duidelijk

Neurofysiologie Wisselende conclusies betreffende het effect van ernstig ondergewicht op cognitief en neuropsychologisch functioneren : Minimale impact Verminderd vermogen tot set-shifting Maximale impact Uitval op aandachtstaken geheugenproblemen Uitval op visueel-ruimtelijke taken

Neuro-endocrinologie eetstoornis Ontregeling verzadigingsysteem Verandering energiebalans Verandering op neuro-endocrien gebied Neuro-endocrinologie Somatische gevolgen zijn afhankelijk van : de mate van het ondergewicht de snelheid van het gewichtsverlies de sekse de leeftijd

Behandeling multidisciplinaire benadering onderhandelen, humor, geduld en flexibiliteit vormen het behandelklimaat gewichtsherstel is een noodzakelijke voorwaarde behandelaanbod varieert afhankelijk van de ernst en de duur van de eetstoornis

Conclusie De kennis van de signaaloverdracht vanuit het lichaam naar de hersenen, de verwerking d.m.v. hormonen, neurotransmitters en neuronsystemen en de reacties die erop volgen, is enorm gegeroeid De implicaties hiervan voor de klinisch-psychotherapeutische praktijk zijn één van de grote uitdagingen van de komende jaren!