tak hoe redetwisten binnenplaats als was boomstammen stiekem ook maantje
bakker kin kwamen onmiddellijk uittrekken vloog tussen al waren wegpakte
bak nog helemaal erheen maar helft noordenwind mooie nachtegalen door
sterkste niet hun vogelkooitje van dauwdruppel alsof zich tuwiet spreuk
te hem een geen groen bloedrode dan zijn hij werd
veel pak die wat juist op dak en vogeltje verlost
betovering de totdat met struik zo donkere aan dakker in
teruggekregen er deur kasteel zevenduizend wanneer nu meisjes smeekte buurt
je zonlicht hierop moment sprong gefluit mijn daarna mooi zou
voor stilstaan dat wak vak komt sok direct zanddak `s morgens
zandbak verdwaald over lij verstijfde zei doodsbang wel of mij
om ze dichtbij tot haar onschuldig vlakbij uit braadde had
naar het terugvinden bevrijd bij dit schold