Een audiosignaal is een signaal dat informatie voor het hoorbare frequentiegebied bevat. Het woord audio is Latijn en betekent letterlijk ik hoor (van.

Presentatie over: "Een audiosignaal is een signaal dat informatie voor het hoorbare frequentiegebied bevat. Het woord audio is Latijn en betekent letterlijk ik hoor (van."— Transcript van de presentatie:

1 Een audiosignaal is een signaal dat informatie voor het hoorbare frequentiegebied bevat. Het woord audio is Latijn en betekent letterlijk ik hoor (van audire = horen). Een audiosignaal in de lucht is geluid. Om gehoord kunnen worden zal de toonhoogte moeten liggen tussen ongeveer 20 hertz en 14 tot 20 kHz, afhankelijk van de leeftijd van de gebruiker (hoe ouder hoe minder hoge tonen men hoort en hoe minder gevoelig het oor wordt voor bepaalde gebieden. Zie gehoordrempel). Naast de toonhoogte is ook de geluidssterkte van belang. De minimale sterkte van geluid dat een persoon kan horen is de gehoordrempel en de maximaal verdraagbare sterkte is de gehoorgrens. Ook geluid met hogere of lagere frequenties kan zich door de lucht verplaatsen. Geluid kan met een microfoon opgevangen worden en op deze wijze omgezet worden naar een elektrisch signaal voor opslag, verwerking of versterking. Een audiosignaal kan dus ook een elektrisch signaal zijn, bestemd om na bewerking of transport uiteindelijk weer omgezet te worden naar een hoorbaar signaal. Bij een bandrecorder/cassetterecorder/WAV recorder worden de signalen gemaakt door bijvoorbeeld een persoon of muziekinstrument via een microfoon omgezet in een elektrisch audiosignaal. Dit signaal wordt vervolgens versterkt, bewerkt en uiteindelijk vastgelegd in de recorder (analoog of digitaal). Bij afspelen wordt de informatie in de recorder (analoog of digitaal) weer omgezet in een elektrisch audiosignaal, versterkt en zo nodig bewerkt en uiteindelijk weer hoorbaar gemaakt via een luidspreker of hoofdtelefoon. Het woord audio komt uit het Latijn en betekent letterlijk ik hoor.

2 Video (letterlijk "ik zie" (Latijn), van videre, "zien") is een techniek om bewegende beelden als een elektronisch signaal weer te geven. Een videosignaal wordt geproduceerd door een videocamera en weergegeven door een televisietoestel. Een videosignaal kan worden uitgezonden (draadloos of via de kabel) en op een videorecorder (die kortweg ook wel 'video' wordt genoemd) worden opgenomen. Moderne videostandaarden kunnen met meer informatie gecombineerd worden, bijvoorbeeld tekst voor een synchrone ondertiteling. film (in de strikte betekenis) is in tegenstelling tot video niet elektronisch, maar fotografisch. Film bestaat in feite uit een serie dia's. Tegenwoordig overlapt het woord "video" de term "film". Televisie is bij niet – live - uitzendingen door de opname, montage en weergave een toepassing van video, waarbij het videosignaal via zenders of kabel verzonden wordt.

3