De Romeinse burgeroorlogen

Presentatie over: "De Romeinse burgeroorlogen"— Transcript van de presentatie:

1 De Romeinse burgeroorlogen

2 Het eerste triumviraat

3 Pompeius aan de senaat over de komst van Caesar:
Romeins legaat Quintus die in het leger van Caesar diende ten tijde van de Gallische oorlogen: “In die acht oorlogsjaren heeft Caesar zijn macht vergroot. Zijn legioenen zijn hem onvoorwaardelijk trouw en zullen hem volgen waar hij gaat. De vele beloningen uit de oorlogsbuit vergrootte enkel hun liefde voor deze uitzonderlijke man. In die acht jaar heeft hij hen tot de beste soldaten gemaakt die in staat zijn uitzonderlijke prestaties leveren.” Pompeius aan de senaat over de komst van Caesar: “Als Caesar komt, zal ik maar op de grond hoeven te stampen en Italië zal met soldaten gevuld zijn.” Caesar toespraak t.o.v. zijn leger bij het oversteken van de Rubicon: “We kunnen nog terug. Eens we die brug overschreden hebben, moet alles met de wapens gebeuren.” Even dacht Caesar na over wat er op het spel stond. Toen zei hij: “ Laten we gaan waar de tekens van de goden en de ongerechtigheid van de vijand ons heen sturen. De teerling is geworpen” Bronnen: Julius Caesar, Knack Biografie, p 123

4 Suetonis, de Twaalf Caesars: Caesar, 2de eeuw n.C.
1 Caesar was niet eens tevreden met de eer die men hem overvloedig bewees: zo kreeg hij het consulaat voor verscheidene jaren na elkaar, de dictatuur voor het leven, de censuur, de titels Imperator en ‘Vader des Vaderlands’, een standbeeld tussen die van de koningen. Hij liet zich ook eer bewijzen die de menselijke maat te buiten ging: een gouden zetel in de senaat en in de rechtbank, tempels werden aan hem gewijd, beelden naast die van de goden, een eigen priester, zelfs een maand van het jaar werd naar hem genoemd! Er was geen enkel overheidsambt dat Caesar niet eigenmachtig opeiste voor zichzelf of voor iemand anders. Suetonis, de Twaalf Caesars: Caesar, 2de eeuw n.C. Bron tekstfragment: Suetonis, de Twaalf Caesars: Caesar, 2de eeuw n.C., pagina 91, bron 5, Storia 2, Jos Dekelver & anderen, druk 1998, Uitgeverij Van In, 167 pagina’s. Bron afbeelding:

5 Tweede triumviraat Octavianus Marcus Antonius Lepidus Cleopatra
Bron kaart: Bron Lepidus: Bron Cleopatra: Bron Marcus antonius: Cleopatra

6 Marcus Antonius beschrijft Cleopatra tijdens hun eerste ontmoeting, zeven jaar na de dood van Caesar: “Haar schoonheid was zo buitengewoon dat iedereen er onmiddellijk van onder de indruk was. In gezelschap oefende zij een onweerstaanbare aantrekkingskracht uit; in combinatie met haar boeiende verhalen en met prikkelende manier waarop ze zich aan het gesprek overgaf, drukte haar schoonheid als het ware een doorn in mijn ziel. Ze maakte mij gelukkig door slechts een klank uit haar mond te horen. Nu begrijp ik eens te meer waarom Caesar op vijftigjarige leeftijd de macht van de liefde terug ondervond. Wie kan haar immers weerstaan?” Bron Cleopatra: Bron Marcus antonius: Bron tekstfragment:

7 Octavius aan de Romeinse senaat
“Niet alleen scheidt Antonius van mijn nobele zuster, Octavia om te trouwen met een Egyptische prostituee en leeft hij badend in luxe. Elke dag drinkt hij zich vol met wijn en beleeft hij de wildste orgieën. Daarnaast erkent hij ook de jonge Ptolamaeus als zoon van Caesar. Hij heeft zelfs Cleopatra en haar zoon Ptolamaeus benoemt tot heersers van Eypte. En als dat niet genoeg is, geeft hij Romeinse gebieden aan het huis van Ptolamaeus. Ik weet dat sommige onder jullie Marcus Antonius zien als de beschermer van Rome. Jullie denken dat Rome zijn thuis is en dat hij slechts in Alexandria verblijft voor staatszaken. Maar ik heb hier zijn testament dat hij in bewaring heeft gelegd bij de Vestaalse maagden. Daarin staat dat hij na zijn dood wil begraven worden in Alexandria naast zijn geliefde koningin. Daarom verklaar ik Marcus Antonius als staatsvijand van onze republiek.” Bron tekstfragment: Filmfragment Cleopatra Bron afbeelding Octavianus:

8 Het Romeinse rijk onder Augustus
Bron afbeelding Octavianus: Bron Cleopatra: Slag van actium: Bron kaart:

9 Bron: Tacitus, Historiae
De soldaten kreeg hij door schenkingen op zijn hand, het volk door graanuitdelingen, en de deugddoende rust en vrede stemde iedereen welgezind. En toen richtte hij langzaam het hoofd op. Hij eigende zich de bevoegdheden van de senaat, de beambten en de wetgeving toe. Tegenstanders kende hij niet. De dappersten waren in de veldslagen gesneuveld of door vogelvrijverklaring uit de weg geruimd. En hoe meer de rest van de adel zich schikte in hun dienstbaarheid, hoe meer ze van geld en ambten werden voorzien. Wie zo uit de wending der dingen zijn voordeel gehaald had, verkoos natuurlijk de zekerheid van het heden boven het gevaarlijke verleden. Ook de provincies stonden niet afkerig tegenover de nieuwe toestand. De geschillen tussen de machthebbers en de hebzucht van de beambten hadden het republikeinse regime voor hen vergald. De wetten hadden niet gefunctioneerd: hun werking was tenietgedaan door geweld, partij-invloeden, en zelfs regelrechte omkoperij… Oorlogen waren er toen niet meer, behalve tegen de Germanen. In eigen land was alles rustig; de titels van de beambten waren dezelfde gebleven. De jongeren waren na de veldslag bij Actium geboren, en ook de ouderen meestal tijdens de burgeroorlogen. Hoe weinigen waren er nog die de oude republiek gekend hadden? Bron: Tacitus, Historiae Bron tekstfragment: Tacitus, Historiae, pagina 107, Anno 2 – schoolboek, Xavier Adams&Leon Cuppens, derde bijdruk 2003, Uitgeverij van In 1999, 144 pagina’s Bron Augustus: