" Pas op ", zei Joringel, " dat je niet te dicht bij het kasteel komt ".

Presentatie over: "" Pas op ", zei Joringel, " dat je niet te dicht bij het kasteel komt "."— Transcript van de presentatie:

1

2 " Pas op ", zei Joringel, " dat je niet te dicht bij het kasteel komt ".

3 Zij gumde tak uit

4 Joringel keek door de struiken en zag vlakbij de oude muur van het kasteel.

5 Ze wisten niet meer hoe ze thuis moesten komen.

6 Joringel klaagde ook.

7 Hij liep in de richting van het gefluit en vond de zaal.

8 Daarin woonde een oude heks helemaal alleen.

9 De noordenwind moest dus wel bekennen dat de zon van hun beiden de sterkste was.

10 Daarna begon de zon krachtig te stralen, en hierop trok de reiziger onmiddellijk zijn mantel uit.

11 De uil vloog in een struik en direct kwam er een kromme, oude vrouw uit tevoorschijn.

12 Eindelijk kwam de oude vrouw terug en zei met een doffe stem :

13 Zij gumde pak uit

14 Hij hoorde vak zeggen

15 Een uil met gloeiende ogen vloog drie keer om hen heen en schreeuwde drie keer oehoe, oehoe, oehoe.

16 Nu kon de heks niet meer toveren, en Jorinde stond weer voor hem.

17 Toen hij zo rondkeek, merkte hij, dat de oude vrouw stiekem een vogelkooitje wegpakte en daarmee naar de deur liep.

18 Daar was de heks bezig de vogels in hun zevenduizend kooien te voeren.

19 Er was eens een oud kasteel midden in een diep en donker bos.

20 Ook droomde hij dat hij daardoor zijn Jorinde teruggekregen had.

21 Wanneer er echter een onschuldig meisje te dicht bij haar kasteel kwam, veranderde de heks haar in een vogel en sloot haar op in een kooitje.

22 Toen was Joringel verlost.

23 Dit duurde totdat de heks hem met een spreuk verloste.

24 Toen ze Joringel zag werd ze kwaad, heel erg kwaad.

25 Juist op dat moment kwam er een reiziger aan, die gehuld was in een warme mantel.

26 Ze waren verdrietig, alsof ze moesten sterven.

27 Het heldere zonlicht scheen tussen de boomstammen door in het donkere groen van het bos.

28 Ze had grote rode ogen en een kromme neus die met de punt tot aan haar kin kwam.

29 's Morgens, nadat hij wakker werd, begon hij door berg en dal naar zo'n bloem te zoeken.

30 Overdag veranderde ze zich in een kat of een uil, maar 's avonds werd ze weer een mens.

31 De noordenwind en de zon.

32 Ze had wel zevenduizend kooien met zulke bijzondere vogels in haar kasteel.

33 Joringel ging weg en kwam uiteindelijk in een vreemd dorp.

34 Om eens rustig samen te kunnen praten, gingen ze in het bos wandelen.

35 Toen hoorde hij ze fluiten.

36 Jorinde was in een nachtegaal veranderd die tuwiet, tuwiet zong.

37 Ze schold, tierde en spuwde gif en gal naar hem.

38 Op een keer droomde hij 's nachts dat hij een bloedrode bloem vond met in het midden een prachtige grote parel.

39 Daarna veranderde hij ook alle andere vogels weer in meisjes en ging met zijn Jorinde naar huis.

40 Ze kwamen overeen dat degene die het eerst erin zou slagen de reiziger zijn mantel te doen uittrekken de sterkste zou worden geacht.

41 Hij zocht tot aan de negende dag.

42 Vaak liep hij rond het kasteel, maar hij kwam nooit te dichtbij.

43 Joringel ging naar binnen, liep over de binnenplaats en luisterde goed of hij de vele vogels kon horen.

44 Die dieren slachtte, kookte en braadde ze dan.

45 Hij riep, hij huilde, hij jammerde, maar het was allemaal voor niets.

46 Maar ze kon niet bij hem in de buurt komen.

47 Nu was de zon ondergegaan.

48 Hij streepte dak weg