Joringel keek naar Jorinde.. Het was een mooie avond.

Presentatie over: "Joringel keek naar Jorinde.. Het was een mooie avond."— Transcript van de presentatie:

1 Joringel keek naar Jorinde.

2 Het was een mooie avond.

3 Daarna begon de zon krachtig te stralen, en hierop trok de reiziger onmiddellijk zijn mantel uit.

4 Hij zocht tot aan de negende dag.

5 Hij stond erbij als van steen, kon niet huilen, niet praten, geen hand of voet bewegen.

6 Jorinde huilde een beetje.

7 Er was eens een oud kasteel midden in een diep en donker bos.

8 Joringel ging weg en kwam uiteindelijk in een vreemd dorp.

9 De noordenwind begon toen uit alle macht te blazen, maar hoe harder ie blies, deste dichter trok de reiziger zijn mantel om zich heen;

10 Daarna veranderde hij ook alle andere vogels weer in meisjes en ging met zijn Jorinde naar huis.

11 Hij plukte de bloem en ging ermee naar het kasteel.

12 " Oh, wat moet er van mij worden? "

13 Toen ze Joringel zag werd ze kwaad, heel erg kwaad.

14 Wanneer iemand binnen honderd meter van het kasteel kwam, moest hij stilstaan en kon zich niet meer verroeren.

15 Joringel keek door de struiken en zag vlakbij de oude muur van het kasteel.

16 Hij riep, hij huilde, hij jammerde, maar het was allemaal voor niets.

17 Daarin woonde een oude heks helemaal alleen.

18 Mijn vogeltje met het rode ringetje Zingt lijden, lijden, lijden :

19 Ze had wel zevenduizend kooien met zulke bijzondere vogels in haar kasteel.

20 Dat kooitje bracht ze dan naar een zaal van haar kasteel.

21 Op een keer droomde hij 's nachts dat hij een bloedrode bloem vond met in het midden een prachtige grote parel.

22 Joringel kon niets zeggen, niet van z'n plaats komen.

23 Toen hoorde hij ze fluiten.

24 Daar was de heks bezig de vogels in hun zevenduizend kooien te voeren.

25 Hij viel voor de oude vrouw op de knieën en smeekte haar om hem Jorinde terug te geven.

26 Ze kon dieren en vogels naar zich toe lokken.

27 In het midden lag een grote dauwdruppel, zo groot als de mooiste parel.

28 Er waren vele honderden nachtegalen, hoe moest hij nou Jorinde terugvinden?

29 Hij schrok en werd doodsbang.

30 Nu was de zon ondergegaan.

31 Het zingt voor het duifje, zingt voor zijn dood, Zingt lijden, lij, tuwiet, tuwiet, tuwiet.

32 Toen hij dichtbij het kasteel gekomen was, verstijfde hij niet, maar hij liep door tot aan de deur.

33 Juist op dat moment kwam er een reiziger aan, die gehuld was in een warme mantel.

34 Het heldere zonlicht scheen tussen de boomstammen door in het donkere groen van het bos.

35 Toen hij zo rondkeek, merkte hij, dat de oude vrouw stiekem een vogelkooitje wegpakte en daarmee naar de deur liep.

36 Vaak liep hij rond het kasteel, maar hij kwam nooit te dichtbij.

37 Overdag veranderde ze zich in een kat of een uil, maar 's avonds werd ze weer een mens.

38 en ten lange leste gaf de noordenwind het op.

39 En ze leefden nog lang en gelukkig met elkaar.

40 De noordenwind en de zon waren erover aan het redetwisten wie de sterkste was van hun beiden.

41 Nu kon de heks niet meer toveren, en Jorinde stond weer voor hem.

42 Ze schold, tierde en spuwde gif en gal naar hem.

43 Maar ze zei dat hij Jorinde nooit meer terug zou krijgen en ging weg.

44 Ze mompelde wat, ving de nachtegaal en droeg die in haar hand weg.

45 Wanneer er echter een onschuldig meisje te dicht bij haar kasteel kwam, veranderde de heks haar in een vogel en sloot haar op in een kooitje.

46 Nu was er eens een meisje dat Jorinde heette.

47 De noordenwind en de zon.

48 Alles wat hij met de bloem aanraakte werd van de betovering bevrijd.

49 Toen vond hij de bloem in de vroege ochtend.

50 Daar hoedde hij lange tijd de schapen.

51 Joringel kon zich niet meer bewegen.

52 Joringel lette niet op haar en bekeek de kooien met de vogels.

53 Ze had grote rode ogen en een kromme neus die met de punt tot aan haar kin kwam.

54 De noordenwind moest dus wel bekennen dat de zon van hun beiden de sterkste was.

55 Jorinde was in een nachtegaal veranderd die tuwiet, tuwiet zong.

56 " Pas op ", zei Joringel, " dat je niet te dicht bij het kasteel komt ".

57 Eindelijk kwam de oude vrouw terug en zei met een doffe stem :

58 De tortelduif zong klagelijk in de oude beuk.

59 Hij liep in de richting van het gefluit en vond de zaal.

60 Ze was mooier dan alle andere meisjes en was verloofd met de knappe Joringel.

61 Ze ging in de zon zitten en klaagde.

62 Jorinde zong :

63 Ze keken om zich heen en waren verdwaald.

64 Ze was geel en mager.

65 Snel sprong hij erheen en raakte het kooitje en de oude vrouw aan met de bloem.

66 Ze kwamen overeen dat degene die het eerst erin zou slagen de reiziger zijn mantel te doen uittrekken de sterkste zou worden geacht.

67 's Morgens, nadat hij wakker werd, begon hij door berg en dal naar zo'n bloem te zoeken.

68 Wanneer het maantje in het kooitje schijnt, maak los Zachiël, op het juiste moment ".

69 Ze zouden over een paar dagen gaan trouwen en ze hadden veel plezier met elkaar.

70 Dit duurde totdat de heks hem met een spreuk verloste.

71 Joringel werd heel blij, raakte de deur aan met de bloem en de deur sprong open.

72 De nachtegaal was weg.

73 Joringel ging naar binnen, liep over de binnenplaats en luisterde goed of hij de vele vogels kon horen.

74 De uil vloog in een struik en direct kwam er een kromme, oude vrouw uit tevoorschijn.

75 De zon stond nog maar half boven de berg en voor de helft was ze al onder.

76 Joringel liep dag en nacht en droeg de bloem naar het kasteel.

77 Ze vloog hem om de hals en was zo mooi als vroeger.

78 Om eens rustig samen te kunnen praten, gingen ze in het bos wandelen.

79 Ze waren verdrietig, alsof ze moesten sterven.

80 " Gegroet Zachiël.

81 Ze wisten niet meer hoe ze thuis moesten komen.

82 Joringel klaagde ook.

83 Maar ze kon niet bij hem in de buurt komen.

84 Ook droomde hij dat hij daardoor zijn Jorinde teruggekregen had.

85 Die dieren slachtte, kookte en braadde ze dan.

86 Een uil met gloeiende ogen vloog drie keer om hen heen en schreeuwde drie keer oehoe, oehoe, oehoe.

87 Toen was Joringel verlost.